Fragmenty książki
 

Część 1. Wprowadzenie

Runy pojawiły się w czasach Wikingów, w czasach Odyna, boga-władcy w mitologii skandynawskiej, w czasach, kiedy barkasy przypłynęły do fiordów z misją wojenną. U Wikingów rozprzestrzeniona była legenda, że koń Odyna – Sleipnira – miał na zębach wygrawerowane symbole run. Możliwe, że to z tego powodu dziewiętnastą runę nazwano Ehwaz, czyli koń.

Na szczęście runy i runiczne symbole nie znikły razem z Wikingami. Dzięki współczesnym środkom przekazu cała masa ludzi, którzy inaczej nie wiedzieliby niczego o nich, dobrze zna ich styl życia, ich bogów, ale jednak nadal niewielu wie, że mądrość i wiedza tego starożytnego narodu zachowała się do naszych czasów w następstwie wykorzystywania run.

Każda runa odzwierciedla w symbolicznej formie nie tylko literę alfabetu, ale i głęboko mistyczne i wróżebne znaczenie oraz energię kosmiczną.

Runologia to całkiem konkretna nauka. Wiele prawd nie straciło swego znaczenia do dziś, a wiele badań w tej dziedzinie ma ogromnie ważne znaczenie. W niniejszej książce odkrywam tylko niewielką część mądrości run, niezbędną nam na co dzień. Mądrość ta nie starzeje się, a jej źródło jest niewyczerpane.

Część 5. Pierwsza Atta. Ósemka Freya

W tym rozdziale przyjrzymy się dokładniej pierwszej Atcie, Ósemce Freya, do której należą runy fehu, uruz, durisaz, ansuz, raido, kaunan, gebo i wunjo. Ta kolejność była pomyślana i opracowana jako swego rodzaju szyfr stworzony po to, żeby pomóc następnym pokoleniom odzyskać utraconą wiedzę.

Pierwsza Atta to poziom tworzenia, pierwszy impuls, który pociąga za sobą narodziny uporządkowanego wszechświata. Ilustrują go pierwsze cztery runy. Fehu symbolizuje pierwotny ogień Muspellheimu, a uruz – wieczne lody Niflheimu. Te dwa światy są pod każdym względem przeciwstawne, ale z zetknięcia się ognia z lodem rodzi się wszystko, co istnieje. Owe przeciwstawne siły łączą się w głębinach przepaści Gunnugagap i rodzą pierwsze żywe stworzenie, krowę Audumlę, uosabiającą żeński twórczy pierwiastek Natury, a co za tym idzie symbolizującą pierwsze wcielenie Bogini-Matki. Obraz ten w pełni „obejmuje” znaczenie dwóch pierwszych run – fehu i uruz, przedstawionych jako para wzajemnie uzupełniających się przeciwieństw (obie runy, między innymi są związane z przeżuwającymi zwierzętami).

W ślad za Audumlą, z tej samej mieszanki ognia i lodu urodził się olbrzym Ymir. Kiedy zasnął z jego potu pod pachą urodził się syn i córka. Od nich rozpoczął się ród olbrzymów, istot związanych z runą durisaz (słowo thurs oznacza właśnie olbrzyma). Potem Audumla wylizała z lodowej bryły pierwszego Asa o imieniu Buri, przodka Odyna. Ten mit znajduje odbicie w czwartej runie ansuz, której nazwa ma znaczenie As lub bóg. Po tych wydarzeniach kontrolę nad procesem tworzenia przejęli Asowie. W pierwszej kolejności zabili Ymira, a z jego ciała stworzyli ziemię. Potem wyznaczyli drogę Słońca i Księżyca, ustalili cykl dobowy, co znajduje swoje odbicie w runie raido.

Słońce i Księżyc można obrazowo przedstawić jako niebiańskie pochodnie. To wiąże je z runą kaunan, albowiem słowo kenaz oznacza właśnie pochodnię. Oprócz tego kaunan symbolizuje wiedzę, którą zdobyli Asowie dzięki uczestnictwu w procesie tworzenia. Nie jest wykluczone, że na tym etapie swoją rolę w strukturze tworzenia wszechświata zaczęli odgrywać Wanowie. W każdym bądź razie w tym momencie po raz pierwszy pojawia się Freya wprowadzająca Odyna w tajniki magii.

Kolejna runa, Gebo, symbolizuje dar życia, który trójka Asów (Odyn, Hönir i Lodur) wręczyli dwóm drzewom – Askowi i mebli. Te zaś stały się pierwszymi ludźmi – mężczyzną i kobietą. Potem ludzie rozmnożyli się i zamieszkali Midgard. Wunjo, ostatnia runa pierwszej Atty wskazuje na to, że proces tworzenia został zakończony po tym, jak osiągnął stan doskonałości, albowiem ukryty sens runy wunjo to właśnie „doskonałość”. Nadszedł złoty wiek. Ludzkość delektowała się niewinnymi radościami, Asowie robili i zabawiali się cudownymi zabawkami ze złota i wszystko szło dobrze. I nikt nie znał zła…

Wszak wiemy, że Freya (lub Frey) to bogini obfitości, harmonii i pomyślności.

5.1. Fehu

Znak Zodiaku – Byk.

Karta Tarota – Wieża Boga.

Kolor – czerwony.

Pierwiastek – żeński.

Runę tę przyjęto zestawiać z człowiekiem pokazującym pazury, z kotem, jaskółką, ze starym drzewem i pokrzywą. Poprzez nią Bóg łączy się z Freyem (Freyją).

W anglosaksońskim runicznym poemacie napisano: „Fehu to komfort dla każdego człowieka i każdy człowiek powinien zostać obdarowany wolnością…”.

„Bogactwo to dla każdego radość,

I powinien być on szczodry, dzielić się z innymi,

Jeśli chce zyskać uznanie w oczach Pana…”

W poemacie tym znajdziemy radę, by nie przywiązywać się do bogactwa i hojnie się nim dzielić, ponieważ tylko tak wypełnia się dobrze swoją służbę. W taki sposób wypracowuje się dobrą karmę.

W norweskim poemacie runicznym napisano: „Bogactwo rodzi nieporozumienia między krewnymi. Wilk przyczaił się w lesie”. Słowa te ostrzegają przed nieszczęściem, które bogactwo może ściągnąć na rodzinę. Wilk symbolizuje tutaj zachłanność i zawiść, które w istocie rzeczy niebezpiecznymi towarzyszami bogactwa.

W islandzkim poemacie runicznym znajdujemy następujące słowa: „Fehu przynosi ból, rodzi nieprzyjemności pomiędzy krewnymi; to ognista fala i ścieżka węża”. Wszystkie te poematy runiczne przypominają o tym, że do bogactwa trzeba odnosić się poważnie i odpowiedzialnie.

Fehu oznacza stan posiadania, majątek. Wikingowie uważali posiadane bydło rogate za rodzaj ruchomego bogactwa. Pozycja wodza była zazwyczaj określana pogłowiem należących do niego stad. Bydło domowe z reguły stanowiło główną jednostkę wartości wymiennej, pełniąc tą samą rolę, jaką w naszych czasach pełnią pieniądze.

Fehu to pieniądze i sukces, a to kojarzy się z pojęciami pobory, zapłata… Uznawane jest za symbol statusu, władzy i autorytetu, wskazuje na umiejętność dogadania się z innymi i realizacji operacji finansowych oraz na zdolność do pokonania przeszkód, łagodzenia konfliktów i osiągnięcia wspaniałych rezultatów.

Runa ta wskazuje też na stan posiadania (wszelkiego rodzaju rzeczy), który może zostać podarowany, uzyskany lub zapracowany i wcale nie musi on być wynikiem ciężkich starań. Mówi ona, że należy śledzić, troszczyć się, chronić i pomnażać swój stan posiadania. Zarabianie pieniędzy to jedna strona medalu, ale i o ich zabezpieczeniu też nie wolno zapominać! Nie oznacza to, że trzeba być sknerą, skąpcem, człowiekiem drobiazgowym lub zazdrościć bogactwa innym. Właśnie przed tym uprzedzają runiczne poematy.

Runa fehu nawołuje do ochrony i troski o siebie i swój majątek. Wskazuje na możliwość zdobycia bogactwa i powiększenia stanu własności, ale też na konieczność dzielenia się z innymi i umiejętność wzięcia na siebie odpowiedzialności (wszak posiadanie pieniędzy lub majątku nakłada na ich właściciela odpowiedzialność) oraz na zdyscyplinowanie. Symbolizuje fundament, na którym stoimy, umiejętność panowania nad sobą, innymi i okolicznościami życiowymi. Bogactwo może oznaczać dobre imię, które pozostaje po śmierci człowieka, a w dawnych czasach uważano je za sprawę wyjątkowo cenną i pośmiertnej chwale nadawano ogromne znaczenie.

Fehu jest też związana z jedzeniem (krowie mleko), dobrym zdrowiem (rezultat odpowiedniego odżywiania się), obfitością i dostatkiem (prawdopodobnie z powodu dostrzeżonych powiązań z cieleniem się krów i wzrostem ilości mleka). W runie tej zdecydowanie wyrażony jest żeński pierwiastek. Będąc pierwszą runą Ósemki Freya mocno łączy się z boginią Freyą, patronką obfitości. Wiąże się ją też z miłością, chociaż nie należy do czterech podstawowych „run miłości”, które zanalizujemy później. Może wskazywać na ciążę lub na początek czegoś nowego w innej dziedzinie. W końcu może także mówić o przypływie twórczej energii, pozwalającej osiągnąć bogactwo.

W położeniu odwróconym – utrata czegoś cennego w sensie materialnym, a być może miłości lub przyjaźni. Co prawda to, co zostało utracone, w rzeczywistości być może wcale nie jest Ci potrzebne, a jego starta prowadzi do czegoś lepszego. Mogą pojawić się problemy z potomstwem. Duże prawdopodobieństwo kłopotów finansowych. Brak twórczego impulsu, kreatywnej energii. Ograniczenia.